(បទព្រហ្មគិត)

(១)	ពាក្យចាស់ពាក្យពីព្រេង	ទោសខ្លួនឯងមើលមិនយល់
	ទោសគេតូចសោតសល់	រមិលយល់ប៉ុនទាំងភ្នំ។
(២)	ចូលព្រៃសត្វសាហាវ	រកអំពាវគ្នាមកជុំ
	បានស្ករនិងទឹកឃ្មុំ	ពួនសំងំឆីម្នាក់ឯង។
(៣)	បានហើយចង់បានទៀត	ឆ្លៀតហើយឆ្លៀតពុំគិតឈ្វេង
	មើលយល់តែម្នាក់ឯង	មិនយល់គេឯទៀតផង។
(៤)	និងស៊ីចង់ពិសា	ខ្ជិលទំពាឱ្យហ្មត់ហ្មង
	យល់នាមថាជាមង	យល់ឯជងថាជាកួយ។
(៥)	យល់តាថាជីដូន	យល់់ឯកូនថាជាក្មួយ
	យល់ពីរថាជាមួយ	យល់ឯព្រួយថាជាសុខ។
(៦)	យល់ទោសថាជាគុណ	យល់ឯបុណ្យថានរក
	យល់ល្អថាអាក្រក់	យល់លាមកថាជាផ្កា។
(៧)	ស្លៀកស្បង់មិនកោរសក់	ឆ្លុះកញ្ចក់ធ្មេចនេត្រា
	យល់សេះថាជាលា	យល់គជាថាកណ្ដុរ។
(៨)	នេះពាក្យលោកពីព្រេង	អ្នកណាឈ្វេងប្រាជ្ញាយល់
	ឃើញថ្លុកកុំថាថ្នល់	ក្រែងកំហល់កំហុសមាន។
(៩)	អ្នកប្រាជ្ញកាន់ពាក្យទៀង	កុំលម្អៀងពាក្យបុរាណ
	កុំដើរផ្លូវបំពាន	ពាក្យអ្នកចាស់លោកដៀលថា។
(១០)	ពាក្យនេះពីព្រេងព្រឹទ្ធ	គួរឱ្យគិតពិចារណា
	កុំអួតអង្គអាត្មា	ថាចំណេះចំណាំមាន។
(១១)	ដេកយប់កុំដេកយូរ	ខ្លាចក្ដីទូរជនដល់ប្រាណ
	បើស៊ីកុំតាមឃ្លាន	គិតប្រមាណគ្រប់គ្នីគ្នា។
(១២)	លើកដាក់តាមកម្លាំង	កុំពើចខ្លាំងឈឺដល់ស្មា
	ប្រើគេប្រើឱ្យត្រា	កុំស៊ាំស៊នរនចៅរ៉ៅ។
(១៣)	ទោះគិតកុំរួសរាន់	គិតឱ្យគ្រាន់ទើបដើរទៅ
	កុំឱ្យមានអាស្រូវ	កើតដំនៀលដល់អាត្មា។
(១៤)	កុំយកឆ្អិនជាឆៅ	កិច្ចក្នុងក្រៅមានតម្រា
	កុំអាងឯងប្រាជ្ញា	ចោលច្បាប់ក្បួនលោកព្រេងនាយ។
(១៥)	ស្រដីឱ្យស្រួលស្រេច	គិតសេចគ្រេចកុំគិតងាយ
	រំពឹងឱ្យវែងឆ្ងាយ	យល់លង្វែកពាក្យលោកថា។
(១៦)	ពាក្យព្រេងលោកស្រដី	ថាកុំបីចិញ្ចឹមខ្លា
	ពាក្យព្រេងលោកឧបមា	គិតត្រង់ណាធ្វើឱ្យបាន។
(១៧)	កាន់កពស់ឱ្យខ្ជាប់	ក្រែងក្រឡាប់ខាំឯប្រាណ
	អូសទូកកុំឱ្យល្អាន	ទឹកថ្លាសោតកុំឱ្យល្អក់។
(១៨)	ស្លឹកឈើឥតកម្រើក	បើកក្រើកត្បិតខ្យល់បក់
	ទឹកថ្លាល្គឹកបើល្អក់	ត្បិតរលកខ្លាំងសោះសា។
(១៩)	យល់តូចកុំខិតខំ	គួរសន្សំយកជាគ្នា
	បានច្រើនកុំខំពារ	សន្សឹមក្សិណតិចៗទៅ។
(២០)	អ្នកមានរក្សាខ្សត់	ដូចសំពត់ព័ទ្ធពីក្រៅ
	អ្នកប្រាជ្ញរក្សាខ្លៅ	ដូចសំពៅនូវសំប៉ាន។
(២១)	អ្នកខ្ពស់រក្សាទាប	ដោយសភាពធម៌បុរាណ
	អ្នកឆ្អែតរក្សាឃ្លាន	នាអ្នករុងរក្សាឆ្មារ។
(២២)	រក្សាទៅមុខរឹង	ឥតកំដឹងអស់អម្បាល
	ចំណេរចីរកាន់កាល	ដូចរបងស្រាស់បន្លា។
(២៣)	កុំឆ្អែតពេកតែឯង	មិនគិតក្រែងអស់គ្នីគ្នា
	គេឃ្លាន ឃ្លានផ្ទៃផ្សា	ឱ្យឆីរ៉ាបានឆ្អែតផង។
(២៤)	កុំមានចិត្តលលើ	ពឹងក្រពើឱ្យចម្លង
	កុំកាច់អុសរបង	វាំងចំណារឯអាត្មា។
(២៥)	មានទូកហើយមានថ្នោល	មានបង្គោលមានយុថ្កា
	ទាំងពួរទាំងច្រវា	ក្រជឹងចាប់ដោយនូវគ្រប់។
(២៦)	ប្រយត្នក្រែងព្យុះខ្យល់	បក់បោកដល់នឹងទល់ទប់
	ប្រយត្នប្រយោជន៍គ្រប់	ទើបហៅជាក់មានគំនិត។
(២៧)	ពាក្យព្រេងគិតគួរចាំ	ជាបណ្ដាំប្រដៅចិត្ត
	ពាក្យព្រេងពាក្យព្រេងព្រឹទ្ធ	មុខគួរគិត គិតឱ្យគ្រាន់។
(២៨)	ពាក្យនេះជាសណ្ដាប់	ទុកជាច្បាប់ទៀតជាក់ស្បាន់
	ពាក្យនេះជាកំណាន់	កំណត់នៅឥតឃ្លាតឃ្លា។
(២៩)	សូរេចនូវនិទាន	ពាក្យទូន្មានដោយប្រការ
	អម្បាលនេះឯងណា	ចាំទុកកាយគ្រប់គ្រាន់ហោង៕
		(សម្រួលអក្ខរាវិរុទ្ធដោយអន្លើ)
		អត្ថបទដកស្រង់ពីច្បាប់ផ្សេងៗ
		ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ ១៩៧៤

ច្បាប់ពាក្យចាស់-បទព្រហ្មគិត

មតិយោបល់

ចុះឈ្មោះ

ចូល

Forgot Password

មតិយោបល់បោះ​បង់​ការ​ឆ្លើយ​តប

មតិយោបល់